دو جهان بی توام نمی باید

نه یکی بس دو ام نمی باید

هرچه خواهم ز تو تو به زانی

از توام جز توام نمی باید

قبله ام چون جمال روی تو بس

رویی از هر سوم نمی باید

جان من چون بشنید قول الست

این تن بدخوم نمی باید

بسم از هر دو کون قول قدیم

اجتهادی نوم نمی باید

گرچه مویی شدم ز شوق رخت

قوت بازوم نمی باید

ضعف من چون ز اشتیاق تو خاست

ذره ای نیروم نمی باید

چون چنین در ره توام عاجز

هیچ بیرون شوم نمی باید

گرچه دردم گذشت از اندازه

زحمت داروم نمی باید

صد گره هست از تو بر کارم

گره ابروم نمی باید

پیچ پیچی برون بر از کارم

که دل صد توم نمی باید

ور نخواهی گشاد در بر من

هیچ هم زانوم نمی باید

چون به تو راه نیست محوم کن

که بدو و نیکوم نمی باید

شیر مردی اگر به من نرسید

سگ در پهلوم نمی باید

نفس جادوم کوه کرد بسی

توبهٔ جادوم نمی باید

ای فرید از بهانه دست بدار

ترکی هندوم نمی باید